o ayan marlon ginamit ko na nick ko, pero di ko talaga masyado gusto name ko na yan. gusto ko umapila!!! anyway, eto na naman ako nagba-blog kasi nag-apply ako online sa isang small advertising agency as copywriter. sana naman sumagot sila, sana naman tanggapin na nila ko, sana naman makaalis na ko sa @###$%% na kumpanya ko. super sad na talaga belinda ang situation ko. una, wala na flexi time (which is ok lang kasi naman 8 hours kami binabayaran so dapat lang na 8 hours trabaho) but the thing is lagi na lang sila nagpapa-overtime, at the height, minsan overnight kasi 2-10pm kami di ba?! buti kung me bayad e wala naman. ok lang sana kung lahat kaming module managers e di nagoovertime, e kaso sa ming tatlo ako lang talaga matigas ang ulo. kasi naman no sino ba naman makakapagtrabaho ng madaling araw??? second, super higpit na. dami ng arte, bawal na may bisitang pumasok sa office, bawal na mag-display ng kahit picture sa station, bawal kumain, may camera na, bawal ang kung anu-ano pa. as if naman ang ganda ng kumpany. third, saykolow na ang mga tao. parang yun na lang ang buhay nila tapos gusto nila office na rin ang maging buhay ko. Hellooo!!! di ko yata kaya yun. isama mo na lang kaya ako dyan sa vietnam, kahit taga-linis at taga-laba basta di mo ko pe-pressurin. super sad ako last night, kasi i was able to reflect and na-realize ko lahat ng aspects ng buhat ko lost these days. career, lost. family, medyo may konting problema. lovelife, super sad. bakit ganon ang mga lalaki, pagkatapos nilang makuha lahat iiwan ka na lang? chuks. lam nyo super naiiyak na ko last night. super bigat ng dibdib ko (buti kung dahil malaki ang boobs ko di naman!!!chuks). i thought, 25 na ko pero wala pa ring ngyayari sa buhay ko. ito na talag siguro ang quarterlife crisis. napi-feel ko na talaga. yung di mo alam gagawin mo, i feel so lost. di ko ma-explain pero may malaking space sa life ko na don't know how to fill up kasi di ko alam kung ano ba dapat kong ilagay dun. saykolow no, pero serious ako. naisip ko nga bakit yung mga taong may bright future pa kinukuha na ni Lord (e.g. ria roque, do you know her belinda? ka-block ko na kakapasa lang sa bar. she died last last week during a diving accident sa puerto galera. si miguel ni lani, gwapo naman, matalino, mayaman, may girlfriend, died in a car accident. si aaliyah, sikat, maganda, talented, died in a plane crash) saykolow ba mga examples ko? my point lang is kung wala na talaga kong purpose in life, why do i still live? e samantalang yung mga taong sinabi ko ang dami pa nilang pwedeng gawin in life, dami taong nagmamahal sa kanila, daming opportunities knocking at their door, pero sila pa ang unang kinuha. if i am not able to get a new job within this year mag-eermitanyo na lang ako. sobrang di ko na kaya environment sa office. i was thinking nga of studying na lang kaso i need a job din to be able to finance my studies. last friday nga lumabas kaming dalawa ni lani, uminom kami ng zombie, nauna kong nalasing, sarap pala ng feeling. parang wala na kong pakialam sa buong paligid. kaya pala naglalasing yung mga may problema no kasi ganon yung feeling? but the thing is temporary solution lang. the following day ganun na naman, problematic na naman. nga pala nalasing din si lani, ayun sumuka sa taxi!!! sobrang nakakatawa. (sori lani, i just have to tell that to everyone!!! :-) ) sobra talaga angst ko these days. mamya papasok ako sa office, feeling ko may memo na ko kasi umuwi ako ng 1030 last night e sinabihan na ko na may meeting? tama ba namang magpa-meeting ng magaalas-onse na ng gabi? anong oras pa kami matatapos? so later baka awayin na nila ko. bahala na. ang gulo ng blog ko no? halo-halo na ang kwento. ang gulo rin kasi ng isip ko. so anong gagawin ko ate helen?kuya eddie? hope you can shed a light on my concerns. pasensya na ha dito ko pa nilabas lahat. wala na kasi kong masabihan. try ko ulit mag-blog bukas, sana may change na kahit konti sa feelings ko. sya sya, til next time. byeee!!!